Meedenken met en inleven in de Tweede Kamer

Jaren later werd u staatssecretaris.
Wat neemt u nou mee van deze tijd Nvan het Kamerlidmaatschap...
naar het staatssecretariaat?
Nou ja, dat het parlement het hoogste orgaan is.
Dus dat je daar vooral nooit op neer moet kijken en denken:
ik zal ze wel even vertellen Nhoe het in elkaar zit.
Dat je dus echt ook de dialoog moet aangaan.
Daar heb ik ook wel veel gesprekken Nmet ambtenaren over gehad.
Ja, weet je, je moet ook de Kamer af en toe...
Je moet meebewegen.
Dus respect hebben en ook bedenken dat zij maar beperkte ondersteuning hebben.
Dus weet hoe het er van de andere kant Nuitziet in algemene zin.
Want u kwam op een gegeven moment Naan de andere kant.
Ga je dan ook anders naar de Kamer kijken?
Van ambtenaren wordt wel eens gezegd...
dat zij soms een beetje met dedain naar de Tweede Kamer kunnen kijken...
van 'nou, dat zijn mensen die zich Nsoms druk maken over de verkeerde...
over de verkeerde dingen of er misschien net niet genoeg van afweten'.
U heeft een soort wisseling gemaakt van Nu komt in de Kamer, gaat uit de Kamer...
en dan word je bewindspersoon. Ga je dan anders naar de Kamer kijken?
Soms wel.
En natuurlijk heb ik ook wel eens intern gezegd:
'Nou ja, waarom vragen ze nou naar de bekende weg?'
Of: 'Dit is wel heel erg weinig kennis Nvan hoe de organisatie in elkaar zit.'
Maar ik zal nooit zeggen: Ze stellen de verkeerde vragen.
Want elke vraag is relevant in de politiek, Ndus daar moet je ook respectvol mee omgaan.
En ik weet dat er vaak werd gezegd 'dit kan niet' of 'dat wil je niet'.
Ik zeg: 'Maar de Kamer wil het wel.
Dus laten we dan niet alleen met antwoorden Nnaar de Kamer gaan dat het niet kan...
maar ik wil ook antwoorden over hoe het dan eventueel wel kan.'
Ja.
En ik snap ook ambtenaren, want die willen ook niet te veel toezeggingen.
Althans, geen toezeggingen die hen heel veel werk opleveren...
en waarvan zij verwachten dat het weinig Nbetekenisvols in de maatschappij oplevert...
want dan wordt het alleen maar een zoethoudertje...
en dan is het eigenlijk werkverschaffing...
en dat wil je ook niet. Daar moet je tussen balanceren.
Dus je bent de hele tijd Naan het balanceren...
tussen je bestuurlijke verantwoordelijkheid en ook je politieke verantwoordelijkheid...
en dus ook het tegemoetkomen aan de Kamer.
Ik dacht: ik heb liever een systeem van studiefinanciering.
Dat vind ik eerlijker dan die langstudeerboete.
Maar goed, het schoot niet zo op en we hadden geen meerderheid in de Eerste Kamer...
dus we moesten andere partijen Nerbij hebben.
En eigenlijk merkte ik op het departement opeens:
niemand gaf meer iets om dat studievoorschot.
Ze dachten: het gaat toch niet lukken want er waren overal problemen.
Ik zei: 'Ja, weet je, even los van wat ik zelf vind...
maar het is gewoon een heel belangrijke Nopdracht die ik mee heb gekregen.
Dus ik zie nu al dat er ook overal zal staan:
Bussemaker heeft helemaal niks Nvoor elkaar gekregen, zelfs dit niet.'
Dus ik zei: 'We moeten toch optimaal kijken of we draagvlak kunnen ontwikkelen.'
En toen hebben we uiteindelijk D66 en GroenLinks zover gekregen...
om mee te gaan praten.
En toen heb ik met die vier mannen eindeloos lang avonden met Thaïse maaltijden...
want dat creëerde een goede sfeer, dat vond iedereen lekker...
naar varianten zitten kijken van hoe het dan eventueel wel zou kunnen...
en uit het feit dat ook GroenLinks het uiteindelijk steunde...
Nou met heel veel... kwam er een totaal ander plan eigenlijk...
dan het plan uit het regeerakkoord.