Aan de wieg voor het redden van de banken

Het departement moet gewoon de ruimte hebben en vinden en krijgen en doen ook...
om met de samenleving in debat te gaan over:
Op lange termijn is dit onze agenda en moeten we hier naartoe.
Dit is het publiek belang wat wij als departement borgen.
En daar hebben we geen goedkeuring van de minister voor nodig?
Daar willen we graag het goede gesprek over voeren.
Op basis van dat gesprek kunnen we dan ook naar de politiek en zeggen:
Oké, we hebben nu met iedereen besproken en dat wordt de koers.
En dat helpt ook enorm. Ik ben daar echt van overtuigd.
Toen ik bij Sociale Zaken binnenkwam, was er net het verschijnsel...
'de internetconsultaties' van nieuwe voorstellen.
Sociale Zaken deed daar niet aan mee.
Want het was allemaal veel te gevoelig en sociale partners en ellende...
Dus bij ons kan dat niet.
Ik zei: 'Jongens, bij Financiën deed ik dat altijd al.'
Ik stemde alles af met de financiële sector.
En dat leverde enorm veel winst op.
Want als je dan zegt: 'Oké, nu gaat het naar de Tweede Kamer'...
dan weet je zeker dat het draagvlak in de sector er al is.
En dat levert dus veel meer gemak op.
Ze gaan allemaal niet lobbyen bij de Kamer dat het anders moet.
En ze zeggen: 'Dit is met ons besproken.
We begrijpen dat dit uiteindelijk de lijn van Financiën is.
En dat kunnen we ook.'
Dus juist door dat gesprek aan de voorkant heel erg te doen...
win je uiteindelijk gewoon tijd.
Bij Sociale Zaken heb ik gezegd: 'Dat gaat dus echt anders.
Vanaf nu doen we gewoon mee met die internetconsultaties...
en je zult zien dat het werkt.'
Het is nu standaardpraktijk...
en ik heb nog nooit meegemaakt dat dat iets ingewikkelds oplevert.
Het werkt juist echt heel goed.
Alle partijen in de samenleving voelen zich ook veel meer betrokken...
en daarmee ook mede-eigenaar van wat uiteindelijk de koers wordt.
Maar je moet dat dus wel doen en je moet dat dus wel willen.
Maar je moet dan ook weten...
wat die stip op de horizon is waar je uit wil komen.