M’n handen meer dan vol

Interview met Gerd Leers.
Titel: M’n handen meer dan vol

Nou ja kijk, zoals ik zostraks zei, ik was een Kamerlid
en ook een burgemeester met ook vooral een basis

gebaseerd op inhoud. Dus ik wilde vooral ook bij
al mijn portefeuilles die ik heb gedaan wel het

naadje van de kous weten. Daar stopte ik veel tijd
in. Dus mijn beste verdediging was in die Kamer in

het begin natuurlijk veel lezen en proberen de
materie me eigen te maken. Dat was niet makkelijk,

want het was een vakgebied waar ik nauwelijks
kennis van had, en dan ook vaak met allerlei

juridische complicaties. Daar had ik dus ook met
ambtenaren veel discussies over, veel gesprekken.

Dus ik werd ook regelmatig goed bijgespijkerd
op die dossiers. Dat ik probeerde om daar

kennis van te nemen. Daarnaast heb je je politieke
assistent, je PA, en die gaat ook in de coalitie

en met de coalitiewoordvoerders… proberen in
de vingers te krijgen: waar zit voor hun de

politieke pijn en waar zit het probleem en waar
moet je aan voldoen om hun mee te krijgen. Nou,

dat was al het tweede spel, dus naast de inhoud
maakte je ook een bruggetje naar de politiek toe,

om te zorgen dat het… in ieder geval de steun
kreeg. En het derde element was natuurlijk dan

het hele gebeuren naar de Kamer toe, de oppositie
die in toenemende mate keihard bezig was, want ja,

ik was de beheerder van de snoepwinkel, maar
over mijn hoofd heen probeerden ze natuurlijk

Wilders aan te pakken. Dat was helder. Dus
door mij te bekritiseren en mij aan te pakken,

en de pijlen op te richten, probeerden ze
die hele coalitie onderuit te halen.

Dat is ook best begrijpelijk. Nou, met die
drie dingen had ik, bij wijze van spreken,

mijn handen meer dan vol. En daarnaast weinig tijd
om COA's te bezoeken, de IND te gaan bezoeken,

alle vertegenwoordigers van kerken of weet ik het
wat aan te horen of wat dan ook. Dat moest je er

ook nog eens een keer bij doen. Dat was niet
makkelijk. En dan heb je nog een vierde echelon,

dat is je partij, het bewindspersonenoverleg,
de contacten met de partij, partijleden, de

congressen en weet ik het allemaal wat. Dat loopt
allemaal door mekaar heen. Maar de basis was voor

mij: probeer de inhoud te snappen, waar het over
gaat. Want dat was voor mij ook de enige manier

om voor mijzelf overeind te blijven in dat hele
gebeuren. Want als je geen inhoud hebt, word je

speelbal van dat politieke getouwtrek. En dat was
voortdurend het zoeken. Dus in het begin heb ik

ontzettend veel geïnvesteerd in die portefeuilles,
om vooral inhoudelijk te weten: waar gaat dit over

en wat is de achtergrond, waarom zit dat zo en
wat wordt daar geadviseerd en waarom is dat zo.