Het was goed dat er regelmatig briefings waren
aan de vaste Kamercommissie. Kamerleden belden mij rechtstreeks,
en dan moet je zuiver blijven. Ik had
daar een simpele redenering voor. Als een Kamerlid
mij belde met het verzoek om even te
praten, zei ik: ik bel je zo terug.
Waar mijn minister op dat moment ook was,
of dat nou Eimert van Middelkoop of Hans
Hillen was, ik belde hem op en meldde
dat een Kamerlid mij wilde spreken. Ik wist
hun antwoord, het was altijd ja, maar ik
ging eerst naar de minister toe. Hij zei
ja, en dan belde ik het Kamerlid terug
en werd er een afspraak gemaakt. Zo hou
je de dingen heel erg open en heel
erg zuiver. Kamerleden wisten dat ik naar mijn
minister zou gaan om even te informeren en
te vragen of het mocht, terwijl ik het
antwoord wist. Zo blijf je zuiver, met je
tenen buiten het speelveld.
Je had daar zuivere opvattingen over de politieke-ambtelijke
verhoudingen en wat je wel of niet kon doen.
Ja, zeker. Dit is publiek, dus dat kan
ik rustig zeggen. In de tijd van Balkenende
IV werd ik op een gegeven moment door
Eimert van Middelkoop gebeld. Hij zei: Peter, wil
je wat voor me doen? Ik zei ja,
natuurlijk. Hij vroeg of ik mijn agenda even
wilde schoonvegen. Ik vroeg wat ik moest doen.
Toen zei hij dat ik de fractievoorzitters van
de coalitie moest bijpraten. Die zaten ergens op
een stille locatie in het land, en hij
vroeg of ik ze wilde bijpraten over de
stand van zaken in Afghanistan. Toen heb ik
twee dingen aan hem gevraagd. Wanneer moet ik
de fractievoorzitters van de oppositie bijpraten? Dat was
een retorische vraag, dat begreep ik ook wel.
Toen heb ik tegen hem gezegd: vind je
het goed dat ik eerst naar huis ga?
Je mag het hem vragen, want hij komt
geloof ik nog langs.
Hij vroeg waarom ik naar huis ging. Ik
zei: Eimert, denk jij dat jij een geheime
vergadering hebt als ik ergens in een restaurant
in Nederland binnenloop in mijn militaire uniform? Dan
zal ik even burgerkleding aantrekken. Dat is twee
keer gebeurd, maar het is ook jouw rol
om dat soort dingen zuiver te houden en
toch even die vraag te stellen: hoe zit
het? Hij is verantwoordelijk uiteindelijk, maar ik heb
ook mijn eigen verantwoordelijkheid.