Ik vind wel dat, it's all about timing, dat er echt nagedacht moet worden, wat echt onvoldoende tot niet gebeurt, over: wat heeft, wat is in deze tijd nodig voor de ambtenarij, de ambtenaar, de individuele ambtenaar? Wat voor iemand moet dat zijn? Laten we daar eens een goeie discussie over hebben, die ook aanspreekt bij jonge mensen. En dat is mijn allereerste focus.
Waarom gaan er zo weinig veelbelovende jonge mensen naar de overheid? Of waarom gaan ze weg als ze er één of twee jaar zitten? Want dat hoor je ook veel. Die jongens en meisjes tussen 20 en 25 willen niet bij een organisatie werken die heel slecht succesvol is. Ik bedoel, wie wil er nou bij...? En waar iedereen hetzelfde verdient.
Ja, waarom wil je, waarom ga je bij een club werken waar je aldoor hoort van: het is een rotclub en ze presteren niet, en zo. Ik bedoel, wil je ambtenaar bij het ministerie van Landbouw zijn, op het ogenblik? Een jonge ambtenaar, een veelbelovende 30'er, wil je daar werken?
Terwijl je dus, de beeldvorming is, er gebeurt niks, er wordt uitgesteld, er is geen beleid, het is alleen maar... Ik had het ook nog even genoemd: het is meer marketing vanuit de politiek hè? Wat daar gebeurt is marketing. Dit gaat niet over lange termijn inhoud, het gaat over marketing, politiek voor een belangrijk deel.
En wat moet je nou als jonge ambtenaar in een organisatie waarvan je denkt: ik heb allerlei ideeën, ik ben inhoudelijk, ik heb gestudeerd. En je hebt bewindslieden die zeggen: joh, laat maar, ik ben net even met andere dingen bezig. En dat vind ik het grootste probleem op het ogenblik. Hoe interesseer je de jonge generatie? Hoe krijg je ze binnen en hoe hou je ze?
Daar is beloning wel een onderdeel van, maar ik denk niet het belangrijkste. Ik denk dat het belangrijkste is dat mensen het gevoel willen hebben: ik doe ertoe. Ik draag bij aan iets wat maatschappelijk, ik zie dat er maatschappelijk iets mee gebeurt.
En dat is één van de grootste problemen nu voor de zittende ambtenaren, denk ik. Ik denk dat daar ook een systeem bij hoort wat in mijn, voldoende, onvoldoende zichtbaar ontbreekt, waarbij mensen een perspectief hebben. Als ik hier zit, wat gebeurt er daarna dan?
Dan moet je gewoon met elkaar een systeem ontwerpen. inleveren, want dat is ook allemaal luxe. Dus ik zou het, eigenlijk zou mijn pleidooi zijn: maak nou alsjeblieft eens een eigentijds goed verhaal, wat de jonge generatie ook een beetje aanspreekt. Van: zo moet een ambtenaar zijn, dit verwachten we van hem, hier steunen we hem in, dat is ons perspectief. En ook: dat gebeurt er als je daar niet aan voldoet.
Dus dat mag er ook bij, want die jonge generatie is best heel ambitieus.