Je kan als SG, in mijn ogen, een hoop dingen voor elkaar krijgen, puur door je positie. Door erbij te zitten, hoef je niks te zeggen.
Als ik een weekje van het departement was, vakantie, en ik kwam terug dan was er overal wat ruzie. En als ik er weer was, dan was het weer rustig. Heel grappig, dat heb ik me vaak afgevraagd: hoe komt dat nou? Gewoon Door je positie, door er te zijn. Je hoeft niks te zeggen, je hoeft niet...
Vaak hoef je geen beslissing te nemen, dan gaat het vanzelf, of... Dus de functionaris moet ook positie
hebben om te kunnen functioneren.
Je bent daarbij wel weer afhankelijk van je minister. Kijk, als een minister... Tuurlijk. Uitstraalt dat die jouw positie niet helemaal ziet zitten, dan wordt het... Dan ben je weg. Dus daar moet je ook energie insteken. Ja, zeker.
Maar ook je collega's, die moeten ook denken van: hij snapt wat ik doe. Als die denken van: hij begrijpt het niet. Dan... want je wordt er vaak bijgehaald als het in de crisisfase zit. Dat is het sneue van die functie en dat is heel frustrerend, van heel veel SG's dan. Dan word je erbij gehaald, is er crisis, van: "De SG moet erbij." Dan zit je erbij en dan denk je even op afstand: wat is het probleem? En dan heb je ook natuurlijk een beetje een helikopterview, dus dat is, kan heel behulpzaam zijn.
En dan loopt het weer, dan is de crisis weer een beetje af en dan denk je: er is weer een vergadering geweest, waarom ben ik er dan niet bij uitgenodigd? Dat weet je dan niet, nou, dat weet je dus wel. Dan ben je niet meer nodig en dat vind je dus stiekem dan een beetje jammer.